Cennik

Test Amslera przedstawia siatkę która jest kartką w kratkę . W ten sposób można wstępnie zbadać wzrok samodzielnie w domu.

Aby prawidłowo wykonać test Amslera należy:

1. Wydrukować test TEST AMSLERA WYDRUK

2. Trzymać kartkę z siatką w odległości 30-40 cm od twarzy.

3. Zakryć jedno oko i spojrzeć na siatkę

4. Poniżej po lewej wzrok w normie po prawej wzrok nieprawidłowy

 

Zaćma (cataracta) to bezbolesna choroba oczu, polegająca na postępującym mętnieniu soczewki oka. Jedynym objawem zaćmy jest stopniowe pogarszanie się widzenia. Soczewka ma wielkość tabletki aspiryny i położona jest za tęczówką. 
W prawidłowym oku soczewka jest całkowicie przeźroczysta i wpadające do oka promienie świetlne, nie napotykając żadnej przeszkody, docierają do siatkówki. Powstaje w ten sposób wyraźny obraz obserwowanego przedmiotu. Pojawiające się zmętnienia soczewki stanowią przeszkodę dla prawidłowego widzenia. Sytuację taką można porównać do patrzenia przez mocno zabrudzoną szybę.

Zaćma może mieć charakter wrodzony i wtedy obserwuje się ją u małych dzieci lub nawet bezpośrednio po urodzeniu. Tego typu zaćma może być wynikiem przebytych przez matkę w czasie ciąży chorób, może mieć również uwarunkowanie genetyczne. Zaćma występuje też czasem jako powikłanie niektórych chorób ogólnych (np. cukrzyca, tężyczka) lub chorób samego oka (np. zapalenia błony naczyniowej). 
Podobnie urazy oka – mogą prowadzić do rozwoju zaćmy – mówimy wówczas o zaćmie pourazowej. Stwierdzono również, że niektóre leki (np. sterydy) mogą być przyczyną rozwoju zaćmy. Wiadomo także, że osoby przebywające w zasięgu promieniowania jonizującego lub podczerwonego (wysokie temperatury) są narażone na powstanie zaćmy. Jednak w zdecydowanej większości przypadków zaćma rozwija się z wiekiem, bez uchwytnej przyczyny. Mówimy wówczas o tzw. zaćmie starczej.

Pierwszym objawem zaćmy może być nieostre widzenie. Niektóre osoby zaczynają wtedy częściej przecierać swoje okulary, sądząc, że przyczyną są brudne szkła. Pojawia się zjawisko olśnienia przy patrzeniu na źródło światła, powodowane rozszczepieniem promieni świetlnych na zmętnieniach soczewki. 
Sygnałem świadczącym o początkach zaćmy może być też konieczność częstej zmiany okularów oraz problem z dobraniem odpowiedniej korekcji. W miarę postępu zaćmy pogarsza się ostrość widzenia, a kolory stają się wyblakłe. W skrajnych przypadkach, kiedy soczewka całkowicie zmętnieje, następuje znaczne upośledzenie widzenia. Postrzegane są jedynie kontury dużych przedmiotów. 
Zaćma nie boli, nie swędzi, nie powoduje również zaczerwienienia oka lub łzawienia.
O tym, kiedy operować zaćmę decyduje pacjent wspólnie z lekarzem. Decyzję należy podjąć, kiedy zaćma prowadzi do zaburzenia dotychczasowego trybu życia, przeszkadza w codziennych czynnościach lub pracy. Nie należy czekać, aż zaćma całkowicie dojrzeje. 

Leczenie zaćmy jest wyłącznie chirurgiczne. Obecnie najczęściej stosowaną metodą usunięcia zaćmy jest fakoemulsyfikacja, czyli ultradźwiękowe rozdrobnienie zmętniałej soczewki. Zostaje ona rozbita i wypłukana z oka za pomocą specjalnego aparatu – fakoemulsyfikatora. Pozostaje po niej tylko cienka tylna torebka. Jej obecność pozwala na wszczepienie sztucznej soczewki. Gwarantuje to dobrą ostrość widzenia po zabiegu, bez konieczności używania silnych szkieł korekcyjnych. 
Fakoemulsyfikacja wymaga wykonania jedynie niewielkiego cięcia w rogówce, tylko w znieczuleniu miejscowym. Operacja trwa około 15 minut i jest bezbolesna. Oko goi się szybko. Po kilku dniach można powrócić do codziennych obowiązków.

Fakoemulsyfikacja w porównaniu z klasycznym zewnątrztorebkowym usunięciem zaćmy to:
• szybsze gojenie się rany (małe cięcie, niewymagające założenia szwów)
• krótsza rekonwalescencja
• wczesna stabilizacja widzenia z mniejszą możliwością wystąpienia astygmatyzmu pooperacyjnego.

Rzadko istnieją przeciwwskazania związane z ogólnym stanem zdrowia. Zabieg nie wymaga znieczulenia ogólnego i długiej rekonwalescencji. Jest krótki i bezpieczny. Każdy pacjent przed planowaną operacją proszony jest o wykonanie określonych badań dodatkowych i konsultacji, poddawany jest szczegółowemu badaniu okulistycznemu. Taki tryb postępowania pozwala odpowiednio przygotować pacjenta do operacji i zapewnić bezpieczeństwo podczas zabiegu. Pacjent już 2–3 godziny po operacji może powrócić do domu.